Barbara van Berkel is vertrouwenspersoon bij Rebound ’73:
‘Onze vereniging kent een grote verscheidenheid aan leden. Jong, oud, fanatiek, rustig, introvert, extravert, zelfverzekerd of juist niet. Als vereniging streven wij uiteraard naar een gezellig, sportief én veilig sportklimaat. Ergens naar streven betekent dat je er nog niet bent. De reis er naartoe is minstens zo mooi en interessant als de bestemming zelf. Het sportklimaat bij Rebound ontwikkelt zich de goede kant op en daartoe is iedereen bereid een bijdrage te leveren. Rebound kent ook LHBTIQ+ leden. Met zo veel leden kan dat toch niet anders? Gelukkig zie ik bij Rebound dat sporters zich kunnen laten zien in wie ze zijn. Dat gaat een extravert iemand beter af dan de introvert persoon. Daarom is het belangrijk dat een sportvereniging iedereen een mogelijkheid biedt om ondersteuning te vinden bij dat wat moeilijk is.
Als vertrouwenspersoon ben je er voor de ondersteuning die de sporter nodig heeft. Daarom moet je zichtbaar zijn, maar nooit jezelf opdringen. Er zijn, in al je eigenheid en betrouwbaar in wat je doet en zegt. Daarnaast is het goed om preventief bezig te zijn. Vooral bij de jeugd kun je op een ongedwongen manier het belang van sportiviteit en onderlinge acceptatie binnen de vereniging vorm geven.Openlijk alle zaken bespreken, geen verborgen agenda’s hebben en leden die zichzelf kwetsbaar durven opstellen en als ‘goed voorbeeld’ aanmoedigen, zijn de eerste stappen naar meer verdraagzaamheid. De rol van volwassenen is er één vol waakzaamheid. Kijk wat er gebeurt en gebruik dit in de groei naar een mooiere samenwerking tussen mensen. En leer! Want wij – als volwassenen – kunnen nog een hoop leren van de generaties na ons!’
Vera Vromen, speelster dames 1 en regenboogambassadeur:
Op mijn negende begon ik met basketballen bij Rebound ‘73 in Harderwijk. Ik speel daar nu in het Dames 1-team. Rond mijn vijftiende kwam ik erachter dat ik op vrouwen viel. Toen ik met mijn studie in Amersfoort begon, was ik er pas echt open over. Binnen de basketbalvereniging wilde ik het al wel een tijdje vertellen, maar er was geen juist moment. Het is niet wat je ‘zo maar’ vertelt, maar ik wilde het ook niet groter maken dan het was. Toen het onderwerp viel tijdens een etentje met het hele damesteam vertelde ik op vrouwen te vallen. De reacties waren erg liefdevol en er kwamen geïnteresseerde en grappige gesprekken op gang.De sfeer en cultuur binnen de vereniging bleef hetzelfde, op een positieve manier. Iedereen accepteert mij zoals ik ben en ik kom er – net als iedereen – om te sporten. Wat je achtergrond ook is, je word door iedereen gezien als een basketballer. Ik woon nu in Amersfoort en ik voel me zo thuis bij Rebound ‘73 dat ik het de reistijd zeker waard vind.Sporters die op het punt staan om uit de kast te komen, geef ik graag mee om het ‘gewoon’ te doen. Je hoeft er niet een heel ding van te maken, als jij maar gelukkig bent met jezelf en je kan uiten binnen een vereniging. Door onszelf meer te laten zien, zijn we ook weer een stapje dichter bij normalisering.
Voor een sportvereniging kan iets heel simpels als regenboogvlaggen of -stickers ophangen al genoeg zijn. Als je in de kast zit, kun je je soms best wel alleen voelen. Zoiets kleins als een regenboogvlag kan dan al een groter gevoel van veiligheid geven. Je denkt dan toch sneller dat ze je bij deze sportvereniging accepteren zoals je bent.
De foto expositie ‘Regenboogsporters’ was tot 12 november 2023 te zien in het Stadhuis van Harderwijk.